Biografie van Geertruud Otten

opgeklopt als de room op haar cappuccino
wacht ze verborgen achter Die Welt op
de jong getinte ober die haar aan zal spreken
het nieuw collier zucht op haar boezem mee


een pover gedicht had ik om de dame heen
willen haken met het geduld van een nettenboeter
een spartelende vis op de oud bruine schouder
een rimpeling in het strakke gezicht op de haven


een ronkende cabrio kondigt echter vertrek aan
weldra zullen haar broze benen weer bungelen
over de zwembadrand naast zijn villa vlak aan zee
vult hij de glazen en drinkt ze de onmetelijke leegte

onder het vlasdoek tussen schouder- en schaambeen
telt zij trouw haar ribben voor het slapen gaan
ze weet dat iemand het vingerspel hiernaast te drogen legt
hoe diep gebukt de nerven van de vloer meebewogen


mooier is Solange
wanneer zij bij dageraad haar hoofd afzet
op zoek naar sokkels in mat wit gras