Biografie van Paulus Baars

te menig

griezelig grauw wemelt waarheid wiedend
grondig zondig zaait zoden dienend geest
dodend groen fatsoen offert doen voor laten
loochent lovend naaste voor minder lover
gelovend meer grover en meest ziedend
dover voor verdriet en weg van hulp telt
knopen terug in schulp blind voor tover
niets biedend dan haat voor raad schaadt
in naam en beschaamt het geweten ereveld
zielig nauw neemt het maat niet zelf zij
wij waar ik meen zien daarin geen been
bijt vreemde eend kwaakt te laken moord
brand geen wolf te bekennen niet moe
de ar te mennen door eigenbaat getrokken
scheldt op alles en niets kwijt jouwt en jijt
schuwt leugen niet en zij deugen niet hoort
niet zij horen niet oordeel snel geveld
atijd wrokken gifgroen doortrokken nijd

in dit gehucht
was men beducht
dat een heel
berucht crimineel
uit wraakzucht
zou terugkeren
naar de Peel
nu men heeft
begrepen
dat het gerucht
dat hij uit het tucht-
huis van Vught
was gevlucht
toen hij werd
gelucht
uit de lucht was
gegrepen
is men heel
opgelucht

fred de gans
ligt de ganse dag
in bed
trui, zijn trouwe
vrouw zegt:
hij is niet lui,
hij is in de rui
voor ons nieuwe
dekbed

ik sprong uit het raam
ik daalde snel
de grond was hard
dat wist ik wel
maar 't viel toch tegen

druppels biggelen
langs de ruit
en slaan alle hoop
aan diggelen
geen kijk meer op
een dagje uit
naar het strand

maar er stond toch
in de krant
dat het mooi weer
zou zijn

ach, ze weten het
niet meer
maar kop op
naar de film
is ook fijn

en de zee loopt
niet weg
we gaan heus nog
wel een andere
keer

terwijl Sodom en Gomorra brandden
en hun moeder was veranderd in
een zoutpilaar
namen de dochters van Lot
hun lot in eigen handen
toen drank en slaap hun vader
bijna overmanden
onttrokken zij aan hem
onder de leus geen andere keus
uit allemacht
het zaad voor een incestueus
nageslacht

die nar
was een
van die
nare
dienaren
die
jaren
in mijn
dienst
waren

op een boerderij te slagharen
zou een vrouw met een paard paren,
maar hoewel zij erg graag wou
bleef zij toch te nauw
en moest zij het idee laten varen
dat zij ooit nog een centaur zou baren

het regent dat het giet
maar ziet
het deert de reiger niet
hij staat daar
roerloos uit het lood
in het ringend water
van de sloot
zijn blik omlaag gericht
de vis die argloos
zijn gezichtsveld
binnenzwemt
zijn vonnis is geveld

het gedicht ging bij haar binnen
en bracht haar buiten zinnen
dat was haar lot
overweldigd door genot
haar trommelvlies doorboord
door zijn woord