Biografie van Gert Pieter van Motman
- Nr.TitelTekst
- 16841
Leeg Kantoor
1e rondeeenzaam maakt hij schoon
op de stoelen heeft stilte
plaatsgenomen
het ijverige werken
drijft als wolkendromen
boven toetsenborden
aan de slapende telefoons
hangt nog steeds de luister
van heldere stemmen
de spreuken aan de muur
zijn fonteinen waar geen oog
zich meer aan laaft
al het leven dat hier huisde
is verbannen naar de paradijzen
vol van warme schemerlichten
waar de jaren dagen zijn
en kinderen als bamboe groeien
in hun stenen jungle - 26849
Archieven
1e rondeVan het zuurvrij opbergen
als zoete ingreep van goden
inkt op papier te behoeden
voor verval ergo vernietiging
Om zinnen en woorden
na jaren van duisternis
door de macht van de wil
weer tot leven te wekken
Dat het een vergissing is
te denken dat iets wat
voor eeuwig bewaard blijft
van de vergetelheid gered wordt
Waar enkel vrede zal heersen
indien stilte aanvaard wordt
door onthechting van
alle herinnering - 36854
Aquitaine
1e rondeIk heb de geest bijna
uit mijn gedachten
verdreven maar
aan de randen
van de herinnering
wellen de beelden
als dauwdruppels
op de ochtendlijke
druiventrossen
In de verte de Pyreneeën
als een juwelen enkelband
slingerend over de zuidgrens
van de Aquitaine bezijden
het Katharenland
Daar
echoot
het Hooglied
dat nooit werd
gezongen - 46882
Volkstuintjes
1e rondeIk zal niet sterven
in de betonnen weiden
van de steden
teruggetrokken
uit het wolvengegrom
wijd ik mij aan mijn lammeren
tot aan het einde
van de grote zomer
die vervuld is van de oogst
ik wil gevonden worden
in de paradijzen
van kersen en radijzen
in het universum
van zoet gezoem
zal ik eeuwig onkruid wieden - 56958
Attila
Top 1000hij die begeert
moet niet terugdeinzen
om oorlog te verklaren
alleen lafaards verzamelen
legers van woorden
om zich heen
het zijn veenlijken
die hun liefde voor jou
mummificeren en eraan lijden
ik heb jou geobserveerd
vanuit heuvelende hoogten
en nu ik neerstrijk in de valleien
voorvoel ik het verraad
van de moerassen
rondom jouw vesting
‘Ik wil Rome niet, Sjigoela…’
‘Maar, heer... Hoe kunt u dat nu zeggen...’
‘Een stad is zo veel eenvoudiger
in te nemen dan het hart
van een vrouw...’
- Nr.TitelTekst
- 13403
Lief Land
1e rondeVan de sierlijke gebaren
die de Roer doet waren
door zijn dalen
en de zomerwind
die een gebed verzint
in de rust van de kapellen
langs het roestend lijden
van onsliefheerke aan‘t kruis
weet iemand te vertellen
hoe de gloed van zoenen
voor het eerst bleef hangen
aan haar lippen, aan zijn wangen
en de aarde die wordt omgeploegd
want om te leven moet je zorgen
en lieve doden erin geborgen
aan het bouwen van de dromen
en voor die niet zijn uitgekomen
om de pijnen te verzachten
dat er een klein geluk ligt
in het ophouden van
wachten - 24273
Dochters Lied en Leed
1e rondeIk hoorde je woorden
en ik weet wat jij denkt
dat ik liefde vermoordde
dat ik jou heb gekrenkt
Dat mijn mond heeft verteld
een onmetelijk kwaad
een vooroordeel geveld
vervuld van mijn haat
Maar liefje, lief kind
‘k zou je nooit kunnen haten
wat jij ook van mij vindt
‘k zal je nimmer verlaten
En al ben ik niet bij je
omdat jij dat niet wilt
mijn hart blijft gedijen
mijn verlangen verstilt
Verloren, verloren, ik heb je
Verloren, verloren, ik voel me
Verloren, verloren, in alle zinnen
Blijf ik vechten en vechten om jou weer te winnen
Ik ging eens van je weg
en jij zag mij verdwalen
je dacht dat ik was onthecht
van jouw sterren die stralen
Maar ik was maar een zon
die zijn nacht in moest gaan
en die nacht overwon
in zijn baan om jouw maan
Vergeven geeft nooit
gemiste tijd terug, mijn kind
maar ‘k hoop vurig dat ooit
God ons samen hervindt - 35770
A Rose is a Rose is a Rose
1e rondeapen apen apen na
koeien koeien koeien na
vissen vissen vissen na
mensen mensen mensen na
dromen dromen dromen na
wensen wensen wensen na
wolken wolken wolken na
woorden woorden woorden na
droom van een wens
en wens mij een droom
waar wolken en woorden
voor apen en koeien en vissen
en mensen vooral mensen
de lieve liefde lieven
omdat de liefde enkel
in liefde liefde na mag zijn - 45792
Zomerslaap
1e rondeDe dichter zomerslaapt
in opgedroogde bronnen
de wolken van zijn woorden
verdampen in golvende hitte
het zwarte pennenbloed
verkleurt in stervelingenrood
terwijl de zwaluwvleugelslagen
van olifanten muggen maken
de dichter legt zijn wapens neer
zwerft over duinen in woestijnen
aan de poorten van de stad
bedelt hij om hemels water
de gouden zon verbrandt papier
hij is verweesd door moeder maan
zijn feeënzee ebt weg in het riool
zijn zeeënfee heeft hem verlaten
de dichter heeft geen tranen meer
geen parels die het hart verrijken
de dichter sterft in eenzaamheid
en zalft zijn moede hoofd
met olie van olijven - 55797
Ad Virginem
Top 1000Wat een geluk
dat ik ‘s avonds
het licht uit
het donker
mag knippen
hoe het zwart
van de nacht
mijn ogen
dicht
mijn geest een vijver
van stilte wordt waar
gedachten aan haar
komen bovendrijven
ik heb haar zo lief gekregen
ach, geen roos of je blijft
aan haar doornen
hangen
van de droeve dingen
in de dood en uit de pijn
die zij voor jou heeft
opgespaard
word je nooit
meer wakker - 65800
Verlost van God
1e rondehet duistere pad
dat ik plaveide met lood
en de kleerscheuren van
mijn aaneengenaaide
dwaalwegen
Jezus onderrichtte
dagen die welden
van weelde maar
waar geluk zichzelf
uitmergelde
Jezus grijnsde
elke kist waarin ik
mijzelf opbaarde
en ieder graf waaruit ik
lazarus weer herrees
Jezus schaterde
die avond waarop
mijn hart brak
mijn ziel verloren ging
in hellevaart
Jezus zweeg
het lied
dat ik verziekte
op de muziek die ik
ten val bracht
en Jezus weende - 75804
Buurtsuper
1e rondeeen aalmoes van vriendelijkheid
is het afgetrapte welkom
op de schuifdeurmat
bloemen bij de entree
in tribuneopstelling uitgegeurd
vechtend tegen verwelking als
ouwe hoeren in de uitverkoop
het brood dat in de verste verten
niet doet denken aan een bakker
maar enkel de weemoed doet rijzen
naar melige tijden van stuivende ovens
groenten in blik en glas
geoogst van de ijzeren aarde
springend van hak op de hak
elke week 1 voor de prijs van 3
de kassière die niet helpt
en dat niet kan helpen
maar wel jouw spaarkaart
van slechte-zin-zegels voorziet
dan plots opdoemend de gedachte
aan de eindafrekening met de hele
krankzinnige winkel hier
op de laatste regel van de kassabon
een zeldzame troost die alles
verzacht en relativeert:
het sterven van je ouders
als puurste poëzie - 85824
Zoutwatervader
1e rondeik tekende de zeeën
die jij bevoer en woonde
met jou samen op schepen
die mijn papier doorkliefden
opeens was het moment daar
dat al die dingen verzonken
in een niet bestaan, verzwolgen
in een oogwenk, bevroren
in een kristallen verleden
tijd is geen lijn
van aaneengeregen
uren, dagen, jaren
al onze momenten
van leven vallen
naast ons als
achteloze
sneeuw
aan het einde van die dag
viel het witte herinneren
over de nietsheid
van het zijn
zoals
het laatste laken
als een vorm
van liefde over
een dode
valt - 95826
Muze
1e rondeGeef mij
al het zilver
van haar spreken
en ik
bied jou
zwijgend mijn goud
de schittering
van juwelen in
haar ogen
het vuur
in de nerven
van mijn hout
de luchtbanen
waar haar armen
sierlijk welfden
de luwte
in de adem
van mijn dag
het verborgene
in de schatten
die zij delfde
het geheim
van de nacht
dat mij verwacht
- Nr.TitelTekst
- 17038
Advent
1e rondede winter kruipt
uit de aarde, in het water
rond de zon en vlecht zich
door ons ademhalen
bevriezende harten
in ijzeren dagen van vrede
tijdelijk zwijgende wapens
verraderlijke stilstand
witte kerst als lijkwade
herinnert ons aan ons
eeuwig sterven
daarom komt het niet
vaak voor en vergeten wij
meer dan eens hoe groen
de weide aan onze zijde is
en verbazen wij ons dat
goden zich niets aantrekken
van seizoenen en zichzelf openbaren
op een willekeurige dag
van een onbeduidende maand
in een volstrekt vervangbaar jaar - 27040
Balans
1e rondespin, spin in
het midden
van je web
ragfijn je
val voor mij
ik, vlieg, ik vlieg
erin en eindig
in je vraatzucht
die onaangedaan
langdradig op
mij wacht
je spreekt
geen woord
leeft enkel
moord
en ik berust
in rust devoot
mijn leven loopt
gewoon heel dood - 37049
Gebogen Friezen
1e rondehij hamstert de koude
in zijn nachtkleed van satijn
en mijmert over februari
hoop en vreze dienende
hij slaapt tussen de bloemen
die op de ramen versmelten
met zijn herinnering
het ijzer slaat
als een hart in
dromen van ijs
over elf steden
die verder weg liggen
dan het vergeten
het sneeuwt
alleen maar
in gedichten
daar blijft het liggen
letters vlokken dicht
en zinnen verblinden
in kristallen helder licht
totdat de stille winter
zich in zijn kille mantel heist
en over dag en nacht schrijdt
zoals een strenge vorst het eist - 47055
Doloroso D.C.
1e rondemijn dromen van steen
in haar ijzeren hart
mijn zoenen
als prikkeldraad
in haar starrige hals
die ver weg verblijven
in het verleden land
ontdaan van dreiging
maar vol van leegte
nu deinen walvissen
in avondlijke luchten
en zucht hun zang
in watergordijnen
van zomerfonteinen
er kruipt een hand
in de mijne, er schuift
een huid onder mijn
huid en een adem
die ik nooit gekend heb
nestelt zich als dampkring
om een onbekende planeet
genoeg zwaartekracht
om de lijven grond te bieden
en vast te houden totdat
ze erin te rusten
worden gelegd - 57058
Kappersgeluk
1e rondede fijnbesnaarde coiffeur
scheerde rakelings
over de schreef
toen hij haar
dijen zachtjes
uit elkaar dreef
het mes scherp
zijn blik geslepen
gleed hij soepel
door geil schuim
en al wat restte was
een kale heuvelrug en
ergens daartussen loerend
de Grand Canyon van lust
de fijnbesnorde barbier
goed van tongriem gesneden
verdween in scheervlucht
in het ravijn van haar vagijn - 67078
Genadeloze Kerst
1e rondedecember tikt al hoorbaar
aan de ramen van november
er grijst iets van eerste sneeuw
in de gruizende hemelspanten
de grachten deinen nog steeds
als een groot en open wak maar
in de echo onder aan de kademuur
kreunt krakend al het ijskristal
ik droom alle maanden in elk
levensjaar van vrede in mijn hart
en vrede op jouw aarde
maar vrede moet je brengen zoals
je liefde niet kan nemen maar enkel
zonder mededogen weggeeft - 77083
Overspel
1e rondemijn woorden
zonder spijt gegeven
nu weloverwogen
teruggenomen
de rozen
verdrinken
in jouw vaas
ik kan ze niet
herplanten
in mijn aarde
het lijk
dat liefde heet
ligt in ontbinding
uitgebraakt
ik ben
geen hond
die terugkeert
naar zijn eigen kots - 87085
Poezenweer
1e rondede rokjeszomen zoenen
onophoudelijk beide dijen
van alle vrouwenbenen
het blijft een groot mysterie
en een verhitte mannenfantasie
draagt zij een slipje en waarom niet
een heerlijk hondse wijze
van denken in geilste stilte
in een wereld vol loopse teven
natuurlijk wordt hooguit
vriendelijk geglimlacht met
aangelijnde bijbedoelingen
dan slaat zij met een haast
onmerkbare doch evidente spreiding
haar linkerbeen over haar rechter
vergis ik me of
zag ik daar dan toch
in een enkele, nooit meer
terugkerende flits
de halfschaduw
van een fijnzinnig
gecoiffeerd kutje - 97092
Rondborstig Rondeel
1e rondeDe gezusters Van der Pram
een leuk parmantig stel
ze koeren en ze kirren
maar wel een beetje schel
Ze dragen van die hoedjes
als zuignapjes koket
ze duiken als het kan
zo vaak mogelijk in bed
Daar doen ze leuke dingen
en draaien in het rond
ze lachen en ze zingen
en ik tuit dan mijn mond
Aleida en Zuwela
die hebben pret voor twee
ik laat ze nog meer kirren
en doe dan vrolijk mee - 107097
To Shave or not to Shave
1e rondede vormen
onder haar lichte
zomerjurk
waren heel veel
veelbelovend
en meer dan
dromen die
uit zouden komen
wij gingen over
tot verleiding, maar
aangekomen bij
haar benenspreiding
implodeerde
mijn geilheid
tot een groot
zwart gat
zij bleek
een parochiaan
van de Harige Kerk
die zij vurig aanbad
ik keek
recht in
haar kruis en vond
het had nog
het meest weg
van een aangereden hond - 117098
Bevroren Echo's
1e rondeDe meeuwen sneeuwen neer
op de witte rand aan de rivier
ze geeuwen schreeuwend
hun weeklacht over water
En het water draagt
de schreeuw weg
in de verte
Waar
niemand luistert
of op hun kreten wacht
En de vleugellamme pijn
valt uit de lucht
verdrinkt
In het winterzware water
dat aan de overoever
kant en wal raakt
Daar versterft het schreeuwen
in een woordloos geeuwen
als de meeuwen terugsneeuwen
naar de eenzelvige hemelzeeën - 127103
Crucifix
1e rondeHet
heil hangt
te kermen
Aan
gekruiste
dode bomen
Dit
is dan
verlossing
Die
de wereld
behoeft
En
waar zij
zo ontredderd
aan voorbij gaat - 137105
Dovevrouwsoren
1e rondeMijn woorden klinkend helder glas
zij echter sluit haar horen af
ik zal de stilte voor haar breken
dan maar scherven in haar hart - 147109
Reuma – Herinneringen aan mijn moeder
1e rondeIk laai van woede
wanneer ik herbeleef
hoe jij met je bijlen van frustraties
in mijn hart hebt lopen hakken
Maar ik luw
tot stilste rust
nu ik jouw zieke handen
moeizame ringen
zie snijden
één voor
één
Uien doen je huilen
ongewild en mijn ziel ligt
hopeloos versnipperd tussen
jouw tranen op het aanrecht - 157115
Op Drift
1e rondeKom, hijs het anker
de zeilen van verlangen
de woeste westenwind
willoos daarin gevangen
Geef mij de zee
het brullen van de golven
de dreiging van Poseidon
zijn schuimbekkende wolven
O, spattend water
jouw zweep in mijn gezicht
jij looit mijn huid
jij weet dat ik niet zwicht
Ik geef mij over
aan de zang van de Sirenen
wars ben ik van heimwee
geen achterland zal ik bewenen
Gooi om het roer
mijn lot in eigen handen
de klippen van de liefde
zal ik mijden en niet stranden
En als ik eindelijk aan zal meren
in de haven van de sterren
waar ik de wellust wakker kus
wie zal mijn doorvaart dan versperren - 167118
Et Dieu Crea Les Fleurs
1e rondeAls madelieven
om mijn jongenshart te dieven
langs de beken waar het water
juichend zingt in luid geklater
Van de lissen
alle tranen weg te wissen
uit haar onbevangen ogen
nooit tevoren ooit bedrogen
Zijdelings van de seringen
zonderlinge vlinderdingen
witfluwelen zoenengeuren
zomerzoete willekeuren
Als de rozen
brandend blozen
bloeden aan hun doornenstammen
in papieren bedden vlammen
Langs lavendel en gladiolen
chrysanten doodslied van violen
mijn lippen hangend aan hun kelken
verglijden jaren die verwelken
Van de bloemenvelden is gebleven
enkel weemoed naar het leven
hunkerende zeeënweeën
o, de wilde orchideeën - 177119
Horror Continuüm
1e rondeEr is geen hoop
slechts ongeloof
en liefde
zwerft
Die schooierende
charlatan
van uitgewoonde
dromen
In schemerende stegen
slijt hij aan man
en vrouw
zijn fabels
als goedkope
waar-
heden
toen
en
straks - 187123
Tarantula
1e rondeZij huist in mijn hoofd
en behangt daar de wanden
met ragfijnzinnige gedachten
Zij is mijn spin
en vangt de vliegen af
die mijn blik van troebelheid voorzien
Soms is ze nijdig
en bijt mij toe: let op jij
of ik word jouw Zwarte Weduwe
Alles ziet ze
wie ik ben of wat ik doe en voor mij
scheert zij het haar van haar benen
Ook als zij niet zo geil kan zijn
weeft zij haar webben van de waan
want zij is mijn wijf en weet mij te behagen
Ik ging dat ‘liefde’ noemen en zij
zij zegt met zwoelste stem:
dit is het gif dat ik
alleen maar geven wil aan hem
- Nr.TitelTekst
- 18165
Ego Te
1e rondegisteren zag ik je
van relatief dichtbij
over straat lopen
terwijl jij mij niet
met je ogen ving
ik had kunnen roepen
naar je maar ik liet
mijn zien kijken
worden en mijn
kijken werd langzaam
observeren en ik bezag
jou zoals vreemden
vreemden in hun zicht
krijgen en ik dacht
wat zou het mooi zijn
als ik haar kende
toen weende
een besef heel
diep in mij dat ik
al jaren in jou
leef als god - 28168
Herfst en Troost
1e rondelangpootmuggen
komen eraan alsook
spinnen met hun
langdradige webben
waaraan in vroege
ochtend koude dauw
te drogen hangt
en aan bladerloze bomen
zwijgen vreemde vruchten
van flatgebouwen valt
vroegrijpe radeloosheid
voor treinen spatten
levens uit het leven
in ontkenning uiteen
maar soms beeldhouwt
de nachtvorst zijn sculpturen
rond de stille vensters die de takken
aan de morgenhemel vormen
en houdt de zon vast aan
zijn kracht van smelten en warmte
die alles onverbiddelijk zal overrompelen - 38170
Oranjelaan 43
1e rondeooit was ik
een klein belangrijk leven
in het lijf van mijn moeder
ik twijfel er niet aan dat
zij haar handen streelde
over haar groeiende buik
hoe zij dan naar mij staarde
hoezeer zij mij verwachtte
zo in verwachting was van mij
nu alles van haar voltooid is
begin ik voorzichtig te voelen
de woning die zij was
en hoe ontheemd
ik soms kan zijn - 48174
Ouderschap
Top 1000wie is zonder wonden, wie geeft
er dan geen wonden door
leven dat verwekt werd
door iemand die vrijwel altijd
niet aanwezig was of nooit
afwezig op gruwelijke wijze
een kind kan het slechter treffen
als waanzin uit woede zijn lijf
raakt en zijn ziel breekt door
hun zelfkastijdend zelfbeklag
en toch hoe vreemd die zachtheid
wrede heimwee van die laatste jaren
waarin de doodste moeder, vader
hardhandig wakker wordt geschud
rust zal jullie nooit bezoeken
zolang het monster een stede
vindt in mij ook al komt hij
in verzoenende vrede
ik kan geen lied vinden
dat de schade wil bezingen
waaraan zij schuldig waren en
die ik nochtans zal berokkenen - 58178
Leprozengeur en Verdonkeremaneschijn
1e rondeje leeft in mijn muren
en wapent mijn beton
jij hardt mijn staal
en doodt mijn uren
je kerft in mijn bomen
en lijnt in mijn hand
jouw zeis maait mijn weiden
en kortwiekt mijn dromen
je dwaalt in mijn slaaplaken
geurt als mist in mijn avondhaar
verdwijnt overal waar ik kijk en
verschijnt om mij dan weer te raken
het licht zal vanzelf doven
als de zon voor altijd ondergaat
maar ik heb genoeg vuur bewaard
in de woorden die aan jou geloven - 69190
De Vloek
1e rondezij zwierde mijn film binnen en zo zeer
achteloos gracieus was de tragende
dans van haar benen rond de as van
haar lijf welke liep van kruin tot kruis
de stof van haar zomerjurk deinde om
haar onderlijf als een waaier die verkoeling
bracht aan de onwereldlijke geheimen
die daaronder schuil moesten gaan
uit de aard dezer zaak behoeft het
geen enkele verbazing dat zij voorbij
ging in weergaloos onaangedaan zijn
dat bol stond van een schier geveins
maar ware rijkdom is arm aan hovaardij
en daarom wierp zij uit barmhartigheid
een blik op mijn aanbiddende gelaat
ik versteende in mijn dankbaarheid voor
deze aalmoes van een schoonheid zo
godslasterlijk dat ik mij haast verslikte
in mijn ‘godverdomme’
- Nr.TitelTekst
- 110515
From Afar
1e rondeik leg mijn bloemen
daar voor jou
waar jij ze nooit
zal vinden
ik regen zonnetranen
neer en zou
ze als sieraad
om jouw enkels willen winden
ik denk mijn woorden
stil als steen
ze zwijgen
zilver in jouw oren
ik blijf verborgen in de mist
maar om je heen
ontdaan van jou
heb ik jou nooit verloren
ik vraag me af
diep in mijn hart
waar jij ook bent
wat jij ook doet, ben ik
een deel van jou
dat jou verwart
waar ik ook ben
waar ik ook ga, ken ik
mijzelf dan goed genoeg
te weten dat
mijn liefde blijft
en nooit met pijn zal boeten
ik leg mijn bloemen
daar en had
heel zacht gedauwd
twee vlinders op jouw voeten
- 210578
Ode aan mijn Dode Moeder
1e rondeToen ik klein was
en de grote mensen
als bomen waren
met donkere stemmen
onverstaanbaar
zo hoog
boven
mij
Was jij mijn rozenhemel
die in mijn lichaam fluisterde
dat God bestond met troostende mond
overal slechts dwarrelende engeltjes
geen duivels vuiltje
aan de lucht
ik ademde
jou
Je werd voor mij een roos
met bedauwde kelkbladeren
waar ik steeds moeilijker
van kon houden
want ik wilde
niet blijven
hangen
aan
Jouw doornen
Die in dat zieke lijf bleven groeien
tot aan jouw laatste vraag aan mij
die van vergeving
toen jij
stil
Windstil werd
en ik voorgoed
jouw adem
overnam
- 310583
Ontbinding
1e rondeje kwam, je zag
ik overwon
vervloek de dag
dat het begon
nu brengt de zon
een wolkenzee
o tranenbron
de maan weent mee
jouw hart is zwart
het mijne koud
ik gaf jou smart
jij mij nat hout
jij stinkt naar dood
mijn leven rot
een vis in nood
vangt enkel bot
ik was een reus
en jij een berg
nu ben jij kneus
en ik een dwerg
de duivel speelt
zijn harpenspel
de engel deelt
mijn hartenhel
jij bent de nacht
en ik de dag
verschil in pracht
jij huilt, ik lach
ik nam van jou
jij van mijn leven
dood is de pauw
geen veer te geven
- 410706
Chief Officer M.S. Steenwijk
1e rondejij was de boeg
die golven doorkliefde
in jouw stalen buik
was het kind veilig
je bedwong
het water van
de zee en oceanen
met woorden van vroeger
een sextant
gebruikte je om
sterren te schieten
maar mijn leven
kreeg geen koers
pas toen je aanmeerde
kwam je op mijn brug
staan maar vroeg nooit
naar mijn roer
ik werd een stuurloze zeeman
naast een zeeloze stuurman
ik werd net zo een zoon
als jij, zo zonder vader
nu bevaar ik het oude water
met eigen ijzeren veiligheid
de lichten aan de nachthemel
heb ik nieuwe namen gegeven
en toch navigeer ik
op het kompas dat jij mij gaf
de macht van het onmachtige
jouw poolster in mijn leven, jouw hart
- 510717
l’Aquitaine
1e rondeik heb de gedachte bijna
uit mijn geest verdreven
maar aan de randen
van mijn herinnering
wellen de beelden
als dauwdruppels
op de ochtendlijke
druiventrossen
in de verte de Pyreneeën
als een juwelen enkelband
slingerend over de zuidgrens
van de Aquitaine langszij
het Katharenland
daar echoot mijn verleden
in het granieten heden
en hunkeren oude dromen
naar wat nooit uit zal komen
al die hevige uren achteloos
vergooid op een willekeurige dag
van een onbeduidende maand
in een volstrekt te verwaarlozen jaar
- 610724
Donkere Jaardagen
Top 100winter
verdraag ik enkel
door decembersneeuw
want het vriesmes
van jan- en februari
snijdt te diep in mij
en zo gedoog ik ook
de oorlog ver
van huis
om vrede
binnenskamers
te bevechten
mijn zwarte piet
speel ik door
aan sinterklaas
mijn kerstkind ligt
gebroken
in het gips
de wereld die ik kende
is niet meer te vinden
hier op aarde
sterven gaat trager
en is lastiger
dan ik dacht
- 710728
Fellatio Provocatus
1e rondeals er dan niets
zinnigs uit komt
dan stop ik er iets
zinnigs in, denkt hij
en zo zaait hij
zijn diepgang
gezwollen in
haar keel
het enige
dat zij
welvoeglijk
van hem slikt
in ruil daarvoor
zal hij weerom
een etmaal
lijden
haar is het worst
want zij vind
beide fijn
zij is gelukkig
volkomen
en volmondig
- 810737
Koers
1e ronde29 juli 1927 Bogor / Buitenzorg
het is avond
en de zon verdrinktin jouw eeuwig
stille oceaanherinner jij je nog
dat jij leefde
met hen
die wij warenonze zoenen
onze woorden
lippendienst
vanuit het hartje praatte
zo graagen nu
overweldigt
de onsterfelijke
dood dit luide
nietige lawaaitotdat ik zelf
de meridiaan
van sterven
zal kruisen - 910744
Maasniel
1e rondeDit kleine dorp
wat lig je er mooi bij
alsof de hemel jou
met witte zachtheid
heeft overvallen
De ijskristallen
hunkeren ernaar
het stille beeld
van het verleden
vast te vriezen
op mijn netvlies
Heel even
wacht de zon
met zijn gouden
omhelzingen die
de opgeroepen
herinnering weldra
zal doen wegsmelten
Dan
streelt
een wintervlaag
in mijn gezicht
wat sneeuwvlokken
die in mijn ooghoeken
wegkruipen, dooien
en daar haast onmerkbaar
samenvloeien met
mijn melancholie
- 1010748
Najaar
1e rondehet regent neder
over Neêrland
alle weiden
willen nat zijn
in de vijvers
klinkt glashelder
spattend carillon
uit grijze hemelen
de nachtwind
vlecht ontbladerende
takken samenhangend
in en uit elkaar
het mensenhart
huilt onhoorbaar
eenzaam gehaakt
aan vroeger en voorbij
iedereen zegt
met weemoedige trots
de herfst te beminnen
ook al brengt hij
het einde
naderbij en
de dood
- 1110753
Ontroostbaar
1e rondehet is niet waar
behalve in sprookjes
waar heksen en feeën
bestaansrecht hebben
alleen in eenzame plaatsen
van strijdende vrouwen
zoals moederdieren
gepassioneerde
bloemen
mannen als vestinggrachten
kalme vaderende bergketens
besneeuwd met mededogen
en hangt het als zomerregensluiers
over slapende slaapkamers
en dromende tovertuinen
in die schepping alleen
wil het bestaan
- 1210756
Pendule
1e rondede oudjes zitten
met afgesleten billen
op houten parkbanken
vol ingekerfde taalfoutenhun ontsmarte harten
slaan fluwelen slagen
dankzij de jaren
gekraterd gedragenpijn is slechts
een herinnering
maar het herinneren
zo onwaarschijnlijk pijnlijkerhun nakende dood
gloeit als koorts
aan de planken huid
van een wachtende kist - 1310764
Tussen de regels van de rails
1e rondetrage treinen
vergeten bestemmingen
dwalende sporen
omarmbare verten
wachtende uren
versnipperd geluk
ondankbaar verwachten
ontwrichtende wissels
eindigende eeuwigheden
dromende pijnen
bedelende herinneringen
dreinende ijzertijd
wentelende oogopslagen
tandeloze verbetenheid
wervelende verveling
liefdevolle leegheid
en dan
een perron
vol van
haar
- 1410768
Voyeur en automne
Top 1000wanneer november
alle hagen ontbladert
wordt het zicht
op keuken enachterkamer
eindelijk ontsloten
ziet de gluurder
hoe de buren elkaar
frustreren, kleineren
en slaan
terwijl hij
zich aftrekt,
zijn zaad
traag en wit
als herfstdraden
langs kalende
slapende takkentraant
- 1510774
Zomerwuiven
1e rondeongebroken brekend glas
het licht doorzont de kamer
het uurwerk tikt zijn rondes
nochtans houdt de tijd stilvanuit de fauteuils zinderen
zinnen zonder woorden
gesprekken hangen hier
onhoorbaar rond de schouwjij ziet niet dat ik jou bezie
ik zou mijn hand in de jouwe
willen vouwen als een vlindervleugel
ongemerkt aangeraaktin het voorbijgaan
achteloos fluweel
- 1610775
Zonnewiel
1e rondemijn jaren dragen
maanden ten grave
weken rouwen
om verstorven dagen
dagen bewenen
overleden uren waar
kwartieren de sintels
van minuten betreuren
toch twijfel ik
geen seconde
dat één splinter
daarvan
gedeeld
met jou
verspilde tijd
zou zijn geweest
- 1710781
εἰκόνα
1e rondealles valt samen
in en doorheen
dit glazen beeld
wat god schiep
harmonieert
met de schepping
van mensen
dacht ik zo
toen ik dit
bezag
maar god is verhuisd
naar andere oorden
gemummificeerd
in harde woorden
hij leeft kunstmatig voort
in onverdraagzaamheid
en doodswensen als
onmachtig waterlijk
ik voelde
in de vluchtige
aanraking van haar
hand langs mijn arm
dat alles voor niets is
gratis en onbetaalbaar
zij had niet eens door dat zij
voor mij uit de hemel kwam
- 1810785
Adagio BWV 974
1e rondeoorlogskind
lijk jij als lijk nog
op je ouders
je verbrande gezicht
een bloedende bloem
palmend over
je schokkende
engelenlijf
je vader ligt
in duizend delen
verspreid over het land
van zijn onttroonde koning
en ik zal niet vragen
naar de vrouw
die jou ontving
in wat eens haar
moederschoot was
ik en de resten
van je hand
waaruit het geven
en ontvangen
is weggerukt
het eeuwig ritme
van opkomen en
ondergaan van de zon
is ontdaan van al mijn begrijpen
- Nr.TitelTekst
- 17225
September
1e rondeEen zweem van herfst
hangt over het de velden
in de ochtend kruipt het omhoog
vanuit de bermen langs de wegen
aan de voet van de omheiningen
belegert hij de argeloze zomerweiden
Hij verslaapt zich in de veren
van klapwiekende meeuwenvleugels
die de vroege koude willen verjagen
en aan het spinrag van de webben
rijgt hij elke morgen meer en meer
zijn parels van de stille dauw
In de avonduren vlijt zijn kille laken
zich aan de stenen huiden van de huizen
om de warme liefde van de zon te doen bekoelen
hij neuriet zijn stervenslied tussen de takken
want hij ziet dat de dood met diepe nerven
in het donkerende boomblad gekerfd staat
Aan de hemel hangt hij zijn lampionnen-maan
en het bevroren sterrenvuur flakkert in het zwart;
ik trek jou naar mij toe en je hoofd valt in de ronding
van mijn schouder en mijn hals, en je haar geurt
naar het hooi waar onze afdrukken herinneren
aan een wild en zoet verstrengelen - 27226
Toverkol
1e rondeHeksje, neem je bezemsteel
vlieg ermee de hemel in
veeg met laaiend hellevuur
alle engeltjes eruit dit uur
Tover mij dan uit mijn zetel
in jouw hete heksenketel
laat ons borrelen van genot
overtreden, elk gebod
Heksje, zet je mutsje op
voor de rest wil ik je naakt
daal nu met je heerlijk lijf
op mijn schoot neer en dan blijf
Deinen als een zoete zee,
neem ook alle golven mee
in jouw branding wil ik stranden
aan jouw duinen zijn mijn handen
Draai je om, ik wil jou onder - 37227
EXIT
1e rondeJe zei me dat het over was
dat 1 min 1 nul is en niet meer
dat een kameel twee bulten heeft
een ezel grijs is en altijd balken zal
Je vertelde me dat je wegging
dat je jouw deurklinken verwijderde
dat jij je spaarlampen verbrijzelde
want duizend uren opgebrand
Je zei me dat er een planeet was
waarop geen leven mogelijk is
dat daar geen zwaartekracht bestaat
om jouw liefde vast te houden
Je vertelde me dat er geen zon is
die zijn licht zou willen buigen
doorheen de regen van verdriet
naar de kleuren van verzoening
Je zei me dat er treinen wachtten
een voor jou en een voor mij
perron 2 en perron zesendertig
dat die van mij vertraging had
Je vertelde mij dat ik jouw droom was
maar dat het slapen zoveel pijn deed
dat jij wakker werd in duizend en - 47228
Amore Carnale (Van de Liefde van het Vlees)
1e rondeDe hemel is onbereikbaar en onaanraakbaar hoog
met wolken die daar, bewogen door Gods adem, drijven
de winter en zijn ijzige mantel verdampen door Zijn oog
het zonnelicht wilt dansen op de mensen en hun lijven
Het vuur van lente ontvlamt in lendenen en kruis
een hel van zomerdrift houdt mij in ijzeren greep gevangen
ik ben mijn brand niet meester en zelfs de as blijft gloeiend gruis
er rust een vloek op mij als ik mij wentel in dit duivelse verlangen
Kom lief, dans en paar jouw geilheid aan de mijne op mijn schoot
ik wil mijzelf heel diep en hard en heet in jou voelen dringen
kreun en zing jouw levenslied als verzet tegen de dood
Je bereikt jouw Himalayatoppen en 'k zie je mooie lichaam schokken
daarna voel ik je lippen zuigend tuiten om mijn lans, fluweelzacht groot
en gaat het eeuwig sneeuwen op jouw tong witwarme zilte vlokken - 57229
Uit Duizend en E
1e rondeEr was eens een
'ik zal er altijd voor je zijn'-prinses
maar eigenlijk waren daar
best wel een heleboel van
Na het zoveelste honingzoete
'zij leefden nog lang en gelukkig'-begin
werd ik wakker in een bodemloze droom
De prinsessen gingen namelijk altijd
allemaal heel erg snel gelukkig voorbij
en aan het eind van elk verhaal
moest ik onbedaarlijk hard
droognatte tranen huilen
voor eeuwig en altijd
gekwetst door mijn
reuzenverdriet
Aan het einde
van het sprookjesboek gekomen
ving ik een kudde roze olifanten
om mijn verhaaltjes van wanhoop
met orkaankracht omv - 67230
Monte Perdido
1e rondeAan Winny (1958 - 2000)
Natuurlijk zeg je:
"...uit al mijn bloemen is nu de lente weggegeurd
en ik hoor enkel nog de weeklacht van de wind..."
Zo bitter smaakt mij de wijn uit het warme zuiden,
mijn berg heb ik verloren en onder mij knarst kil het grind
Maar toch, wat blijft zijn de jasmijnen uren
toen wij ons koesterden aan de warmte die jouw stem bezat.
En tot ons weerzien: het glas gevuld met zomerzoete weemoed,
ik heb mijn berg verloren, wij hebben elkaar zo liefgehad... - 77962
L
1e rondeAan de lange laan van de verloren zielen
gaat de dag gekleed in rouwend zwart
klinkt een krenkend lied voor hen die vielen
voor de waan van een bedrieglijk hart
Er parelen tranen in verdronken ogen
droefheid deelt haar rijkdom met elkeen
ied're knie wordt in vernedering gebogen
vragen krijgen antwoorden van steen
Zij die ronddwalen met gebroken dromen
op het plaveisel van de eenzame boulevard
mogen nog hopen dat een klein geluk zal komen
Maar aan de lange laan van de verloren zielen
ontkomt niemand aan het dodelijk gevaar
dat alle hoop op liefde zal vernielen - 87963
Impressies van Onschuld
1e rondeHet kleine meisje
met haar sproetjes
op het fietsje van haar
buurmeisje en het springtouw
van haar zusje, ze heeft
Een huilerig gezichtje, maar
ze lacht heel dapper tegen ons
beter weten in, want ze heeft niets
Dan heel de wereld en heel
de wereld kreunt onder haar
heerschappij; en wat is nu waar
Ontwaakt zij in de wereld
of de wereld in haar - 97964
...als de Dood
1e rondeSoms wenkt hij mij
van verre oevers
Dan weer knipogend
in een achteloos voorbijgaan
Plots staat hij met
open armen voor mij
Of kust me bij het slapengaan
heel zachtjes op mijn ogen
Ik weet hij is verliefd
en hij zal altijd krijgen
wat hij begeert en mint
Hoeveel harten ook zullen breken,
alle tranen ingebed in de oevers
van verdriet kunnen niet verhelpen
Dat hij mij uiteindelijk verleidt
en ik jou verlaat voor hem
die ik nu zo vrees maar dan
nooit meer hoef te vrezen - 107965
Wiegelied van de Verleiding
1e rondeKomen zal hij, in een nacht van witte raven
om zijn zoete lusten aan jouw zoute huid te laven
jou doen dromen dat de wrede dode tijd
verzandt in een geluk van eeuwigheid
Satijnen woorden als jasmijnen
zij bedwelmen en je voelt in jou verdwijnen
de aarde, en een vuur, het sleurt je mee
naar de hemelende diepten van zijn zee
Zeven manen licht, dan gaat het duisteren,
en als de schemer zwicht, zal hij jouw naam ontluisteren
en eenzaamheid is met jouw weeklagen verweven: - 117966
Sonnet voor mijn Vader
1e rondeJe bent nu al duizend en een nacht weg van mij
maar dit sprookje doet zo onwennig aan
af en toe bezoek je me in mijn dromen - zoals
beloofd - 127967
Ecce Homo
1e rondeIk schrijf hier een gedicht
dit is aan jou gericht
ik zie in jouw gezicht
het goddelijke licht
Ik kom niet uit den Hoge
heb meer dan eens gelogen
de waarheid omgebogen
en ben zelf ook bedrogen
Ik heb mijn lijf gekregen
met een vloek en met een zegen
aan mijn moeders borst gelegen
in mijn vaders trots gestegen
Ik trok ten strijde tegen braven
mijn vijands bloeddorst mocht ik laven
heb twee vriendschappen begraven
voor het verraad dat zij mij gaven
Ik had vrouwen veel als gekken
en mocht kinderen verwekken
vrijgezel zijn en maar trekken
in de goot liggen verrekken
Maar hoeveel kutjes ik zal splijten
hoeveel drollen ik zal schijten
in hoeveel zand ik ook zal bijten
ik doe mijn best geen mens iets te verwijten - 1311731
Afscheid
1e rondeDe dorstige paarden
verlaten mijn weide
want de drinkplaats
is opgedroogd
dor is het gras
De dorstige paarden
worden - 1411732
Allerzielen
1e rondeIk leef samen
met heel veel doden
ze zijn verstomd, zo stil
en dan weer schreeuwt het
oorverdovend in mijn hoofd
en mijn gevecht tegen verdriet
heb ik al lang verloren
Ongezien zijn zij
de tranen op mijn gezicht
zij drogen snel, maar blijven
in mij dromen als dauw
op kelkbladeren
van onsterfelijke rozen
Mijn handen lijden pijn
omdat zij niet meer
mogen strelen
door je haren
langs je gelaat
over je hand
Geen zoenen meer
mijn lippen drogen uit
mijn woorden zijn ontdaan
van alle zang
Mijn hart
het mag van mij niet klagen
alleen een stille heimwee in zich dragen
Mijn hart blijft slaan
maar niets meer klopt
er nog in mijn bestaan - 1511733
Avondgebed
1e rondeHoe kan goedheid zich laten zien
wanneer haar gelaat bespuwd en aan flarden
geranseld wordt door de lelijkheid van de wereld
Moet het vuur met vuur, het zwaard
met het zwaard, de haat met haat
worden bestreden - 1611734
La Petite Mort
1e rondeJij doet al mijn gedachten kronkelen
als slangen rond verboden vruchten
gewichtloos je zeden lichter dan licht
je hersenen spinnen de wol van je wellust
Mijn lijf zindert van bloeddorst
en mijn handen zijn hongerige wolven
in mijn hart tocht de hitte door alle kamers
mijn stormen rammen aan jouw poort
Jouw adem wervelt in mijn mond
ik ga onder in de maalstroom van je ogen
mijn woorden sesamopenen jouw vlees
diep in mij kolkt en kookt mijn witte waan
Mijn lief, ik wil opnieuw weer sterven
mijn leven geven in jouw lieve lijf
mijn lief, in jou wil ik begraven
mijn liefde, lief, o blijf - 1711735
Eclips
1e rondeWaar
zijn de kieren
van de dagen gebleven
waar doorheen de rozen geurden
Waar
de lichtstrepen
van de nachten
die de maan in de gordijnen scheurde
Waar
zijn de spelden
van het zonlicht
die hun warmte door de wolken staken
Waar
de afdruk
van jouw handen
in het witte winterlaken
Weg
zijn je woorden
van wijn en bloemen
die velourszacht langs mijn wangen streelden
Weg
jouw lippen
van verzoening
die alle diepe wonden heelden
Weg
ben ik
in het duister
van mijn eigen schaduwzijde
Weg
haar liefde
nu de nachten
waar mijn bloedend hart zal lijden - 1811736
Wounded Knee
Top 100Ik ben van het volk
dat de lijdende man
aan het hout vereert
Ik ben gekomen
over het grote water
ik wil en zal blijven
Ik steel uw land
ik put het uit tot
het net niet sterft
Ik neem het leven
van uw tatanka uit
liefde voor het doden
Ik schend uw vrouwen
om het goddelijk vuur in
mijn lendenen te temperen
Ik ruk het hart uit
het lijf van uw kinderen
en vermaal het tussen mijn tanden
Ik ben van het volk
dat de lijdende man
aan het hout vereert
Ik wil u zien lijden
opdat ik niet vergeet
de lijdende man
aan het hout
te vereren
*Tatanka = bizon - 1915043
Mea Culpa
1e rondeIk zocht in kwaadheid
en vond wrede woorden
die de tranen
uit jouw ogen
sloegen
Alle woede
in mijn hart
kreeg met mijn tong
een zweep
in handen
Ik was verblind
door mijn verdriet
jij werd het duister
waar ik maar tastte
ik voelde jouw schuld
Ik ben
de grote boze wolk
die voor jouw zon schoof
en jou het recht
op licht ontnam
Ik ben
een niets ontziende storm
die pas gaat liggen
wanneer ik jouw ziel
aan diggelen zie
Mijn bliksemen
verpulvert alles
wat eens was
ons hart
tot as
Ik ben een moordenaar
van liefde, ik ben een
zelfmoordenaar