Biografie van Paul Roelofsen

De sloot wast de vissen
De sloot is verliefd op de vissen
De sloot is een wang met zilver erop
En de wilgentakken die erboven hangen
laten tranen op die wang
De sloot is een zilveren slang
die waakt over haar vissen

En het riet sist naar de vissen
En de vissen lispelen tegen het riet
En de takken sluiten zich
En de mist is licht
En de maansikkel achter een wolk
ziet een beer
Een oude beer die de weg kwijt is

Wat wil je later worden, jongen
Hond, opa

maar je weet
dat ik niet van honden houd

U bent dan oud, opa, en blind
ik leid u dan

Waarheen, mijn jongen?
De sloot, opa

en wanneer u bent verdronken
en wordt begraven

zal ik daarbij janken

Omdat het oog blijft zien
wat het zag
het oor bewaart wat het hoorde

trok zij haar arm uit de zijne
ging voor hem staan
greep de revers van zijn jas

en eiste opheldering

genietend van de ondergaande zon
was hij een en al aandacht

weet je, schreeuwde ze tenslotte
en door wat toen volgde

hield de zon het voor gezien

moest hij het doen
met het ruisen van de zee