Biografie van Nomi Ben-David

Als je niet weet wie ik ben, ik was
het meisje dat altijd hoog in de boom
zat  -  net onderaan de groene kroon
waar de takken zo dun werden dat het
duizelend heen en weer boog  -
de boom en ik aan elkaar gewaagt
worden eens terwijl ik klim  -  blote
voeten op boomhuid  -  nooit weer dat
ik zo gelukkig was, behalve eens dan,
toen ik jouw horloge mocht bewaren
bij het voetballen, niet zij maar ik, en
jij de keeper was  -  later op de fiets
door eindeloos regen, je hand op mijn
middel dan in de koude wind je lippen  -
hoe je stiekem naar mij keek, dat jaar;                           

Een kind met stok sluipt in het struikgewas,
de raaf kraait  -  schreeuwend zaagt hij de
middag als een spiegelei doormidden, vloeigeel
met aan de randen nog een ander licht, van 
daarvoor  -  wasgoed taal, wind, en bladzilver;
dan krimpt hij, wordt vogel als alle anderen,
vliegt af,  - de reiger kijkt niet om, weet, hij
komt zoals de dief of moordenaar, terug naar
de plaats van de daad  -  niet eens de nacht 
kan hem ontzien  -  schuldbekennend, kraaiend
wordt hij vroeg klagend, als eerste wakker  -

en morgen, is er weer een of ander kind, dat
oorlogskreten roepend, de narcissen omver trapt.