Biografie van Thijs Thimum

Een nacht die was, geen wachten had
de sterren krekelden augustus
Fiësta’s, Kadetten, Corolla’s en Panda’s
bevroren hun kleur in de lak van lantaarns en
uit elk open raam scheen een pixelend scherm
als een rimpelend wak in de maankoude straat
toen de maan zonder plons in de kamers opdook
en de stromende beelden tot spiegels verstilde –
Allebei waren ze, hadden we ze:
volle Hollywoodmaan, nog iets ouder dan ik,
en de maan van het dorp, nieuw en vol tegelijk
tot een jongetje naar de TV-maan toe fietste
de sterren beklom als een theezaklantaarn
en daar kwamen ze buiten, het licht uit, de maan in:
de nachtvlinders, elfen op BMX-fietsjes
hun sterrenstof straalde van velgen en spaken
de crossbaan op zwevend om ook op te stijgen
de maan van het dorp ook op pauze te zetten
Daar ving ik ze hield ik ze houd ik ze vast
in mijn hoofd als een mot in het hol van mijn handen
waarin ik ze afspeel als films in een film
van een nacht die was, geen wachten had
een nacht die was, en bleef.

Gooi je Hopperlicht tegen de gevels,
geen lange schaduw zal het nu betasten.
De rafelvlag heeft de studenten uitgezwaaid en
hupst de dans van de eenbenige soldaat.
Holle straten vullen zich met
verwachting en vrees voor verwachting.
Ik zoek fanfares in de verte,
leg mijn oor op de kasseien:
alleen mijn hart tamboereert – Maar binnen
bewaken, verraden orchideeën iemand
die wacht, achter, in het zwart, het
doorgeladen niets waarin de stilte aanzwelt,
het raam uit groeit, de straat inneemt
en pats geluidloos wordt geschept
door een elektrische bus, dan
traag uiteenspat in kwikdruppels
die als gesmolten kogelregen neerslaan –
Zo tikt de stilte de seconden door
als verder alles stilstaat.