Biografie van Alara Adilow

   . Ik heb 
mijn vriend over het grijze zand gesleept alsof hij
            een moot             schrootstaal was. Hagelwolken sluieren mijn ogen, mijn huid is as geworden. Gisteren             brak een ekster de stad als brood. De maan brandde bloedvuur.
 
Naast het lijk heb ik gelegen 
toen ik mij moest verschuilen. 
Het begon te ruiken als een rat.
 
            Alle        ratten moest ik verjagen 
die zich verzamelden voor                        het feestmaal.
 
In de ochtend sloeg ik een gat in de grond. 
kneep een gebed uit mijn adem             legde deze samen met een kus op zijn
voorhoofd.
 
We zijn het lied dat duiven zingen.
In de dageraad braken zijn herinneringen als saxofoonnoten 
door de grauwe hemel. In het hart sluimert het heelal als een foetus
                                                               al is de we-
                                                                          reld een kuil
                                                    vol  ingestorte
                     infrastructuur.
 
Voordat ik wegging vertelde ik hem 
een slaapverhaal zoals hij ooit 
aan mij vertelde: Op een avond 
kwamen alle        bergen en sterren             onverwachts 
op bezoek, ze hadden vreselijke honger 
vroegen melk en dadels.    Zij dansten 
met elkaar als zandheuvels in de armen
van woestijnwinden, zongen vergeten 
liefdesliederen.
 
We hopen dat wij op een dag 
de hemel mogen opensnijden
als                      de buik van een boeman 
en al onze naasten die wij missen
er verrast uit zullen vallen.
 

Boven ligt de romige hemelborst,
onder de glimpogen van doden,
ertussen de arbeiders, ertussen de auto’s.
 
Ik ben een dochter die mijn menstruatie
als een riviergodin ziet. Ik scheid de mannen
van de jongens door ze neer te slaan als dennenvogels.
 
Ik zal een dochter uit mij dwingen, een dochter
met armen die een toevlucht zal worden voor jongens,
die van kort heersende Romeinse keizers leren te houden.
 
Omdat een vagina veerlicht is en licht afgeeft.
een roze gekleurd licht dat onrust veroorzaakt.
De onrust van de beschaving ligt tussen mijn benen
en de mannen zeggen: ‘het is machtig.’
 
Ik kweek zeldzame vissoorten in mijn aquarium.
jongens vallen mij aan als raven.
Ik ben een zoute golf in de steenrivier,
mijn lichaam is geen Cito-toets.