Biografie van Alara Adilow

Toen ik een tiener was werd ik een zeemeermin
in de armen van een grafrover.
Aarde tussen zijn nagels als een tuinier. Ik ben zijn sprekende rib.
 
Weetje dat er op youtube video’s zijn over illuminatie het schijnt dat:
“De muziekindustrie met zwarte magie de zwarte man wil vervrouwelijken.”
Sleutelwoorden: heksen, satanisme, gevallen engelen.

Ik droomde gisteren dat ik geen pik had en in de binnenstad  
begon te bloeden. Het vloeide over mijn been.
De regenputten overvloeiden.
Ik bleef doodstil staan
alsof ik gezondigd had maar realiseerde ik dat dit een zegen was.
 
Toen we voor het laats spraken zei je: ‘Je bent nooit vrouwelijk geweest’
Maar ik zweer het mam ik had schaamlippen moeten hebben
want mijn lichaam klopt gewoon niet.
Wanneer ik je bezocht kneedde ik mezelf in vorm.
Mijn mascara verborg ik jaren.
Het spijt me moeder dat we elkaars ogen niet meer zien.
 
Ik zocht gods handen, verdwaalde in een groot bos.
Mijn voeten veranderde in zwanenpoten.

Ben ik iets al een verwonde vogel?
Soms denk ik dat uit een wond van mij, de vrouw groeiden wie ik ben geworden.
Als ik voor de spiegel sta, zie ik jou. Ik hoor jou als ik lach.
misschien wou ik als jou een vrouw zijn
omdat de mannen in onze leven ons begroeven.
Ik doe een zwarte abaya aan, bedek mijn haren.   
Ik kom je bezoeken.
 
 
 

   . Ik heb 
mijn vriend over het grijze zand gesleept alsof hij
            een moot             schrootstaal was. Hagelwolken sluieren mijn ogen, mijn huid is as geworden. Gisteren             brak een ekster de stad als brood. De maan brandde bloedvuur.
 
Naast het lijk heb ik gelegen 
toen ik mij moest verschuilen. 
Het begon te ruiken als een rat.
 
            Alle        ratten moest ik verjagen 
die zich verzamelden voor                        het feestmaal.
 
In de ochtend sloeg ik een gat in de grond. 
kneep een gebed uit mijn adem             legde deze samen met een kus op zijn
voorhoofd.
 
We zijn het lied dat duiven zingen.
In de dageraad braken zijn herinneringen als saxofoonnoten 
door de grauwe hemel. In het hart sluimert het heelal als een foetus
                                                               al is de we-
                                                                          reld een kuil
                                                    vol  ingestorte
                     infrastructuur.
 
Voordat ik wegging vertelde ik hem 
een slaapverhaal zoals hij ooit 
aan mij vertelde: Op een avond 
kwamen alle        bergen en sterren             onverwachts 
op bezoek, ze hadden vreselijke honger 
vroegen melk en dadels.    Zij dansten 
met elkaar als zandheuvels in de armen
van woestijnwinden, zongen vergeten 
liefdesliederen.
 
We hopen dat wij op een dag 
de hemel mogen opensnijden
als                      de buik van een boeman 
en al onze naasten die wij missen
er verrast uit zullen vallen.