Biografie van Joanne van Beek

Nog geen profiel opgegeven.
2021
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    6798

    Ongevraagd advies

    Top 100
    Ik wil niet vervelend zijn, maar je sterft verkeerd.

    Je aandacht zit er te veel bij, dat hoort niet
    Misschien voelde je ongepaste jaloezie toen je naar Undercover Boss keek
    en de werknemer vertelde 
    dat zijn vrouw maar kort te leven had.
    Het bericht van een pakketbezorger:
    ‘Wij zijn er dit jaar tussen mei en augustus.’

    Wat een geluk, zoveel duidelijkheid.

    Wat moet je met de wetenschap dat er in je agenda 
    niets te omcirkelen valt om naartoe te expireren?
    Hoe zorg je bovendien 
    dat je dit een beetje doseert?

    Wist je dat jouw gezicht nu al meer lijkt op dat van je oma, 
    dan op dat van de baby in je geboorteboek?

    Wat was het hoogtepunt van de avond:
    Het feest van de vrouw of dat ze na afloop euthanasie pleegde?
    Had het los van elkaar de krant gehaald?

    Hoe overwin je de dood als je doodgaat van angst?

    Je moet begrijpen dat er geen aanwijzingen zijn 
    zoals het McDonald's bord langs de A2 waardoor je weet
    dat je bijna thuis bent.
    Je hartslag is geen leger wordende pot pepermuntjes.
    Je hoeft niet te stoppen met bewegen
    om er vast aan te wennen, het overkomt je wel. 
    Er is niet genoeg eikenhout om het af te kloppen

    en kraaien zijn gewoon zwarte vogels.
2019
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    6989

    Stoel

    Top 100
    Ik leg mijn vinger in een nerf op mijn huid, voel dat ik 
    verword tot lijnen op de knoestige buik van een walvis 
    die grof als dynamiet de oppervlakte breekt en 
    zucht voor ze zich de schittering in werpt, opgeslokt in 
    kolkend grijs. Hoe ik hierin oplos, samenval, 
    het water word. Het was zalig, zalig 
    dat zout in mijn wervels! Inslinken en uitzetten over 
    dammen, dijken, ruwe stranden, in rivieren en stromen 
    langs dorpen waar jonge meisjes met kleien potten en droge lippen 
    delen uit mijn massa scheppen, me druppel voor druppel 
    drinken. Dat ik ze word, van weinig waarde want ik 
    draag zeevruchten tussen mijn benen, de gebroken schelpen 
    snijden in vingers van een man die ik niet kan worden. Ik word wel 
    een besneeuwde bergtop, een lawine die vijf kinderen meeneemt, 
    een bosbrand, een scheermes, de kliffen van Moher, een 
    rode Fiat Panda, de krant van morgen, geen man. Ik ben 
    een meisje, en voor even, een seconde of drie 
    word ik een stoel.

    Antwoord op het gedicht ‘STOEL’ van Marije Langelaar