Biografie van Lotte Koolhoven

'Mijn vis gaat de goede kant op' zeg je, terwijl achter het autoraam de
wereld gewoon lijkt en je voegt toe: 'wat uit mijn handen komt is zo naïef'
       Er was een afslag en we misten die
 
Later vertel je: 'ik vind het telkens spannend om aan iets nieuws te
beginnen'
       Je zit in een omgebouwde schaapskooi met uitzicht over
       pas geploegde grond, je bent de afdruk, een spoor
       van de wereld om je heen, je bent geen kunstenaar zeg je,
       
       louter maak je dingen.
 
'Het is de binnenste uitgeklede versie van een vogel
       het is - een representant van vrijheid
die enkel in dode vorm kan bestaan'
 
       Dit schreef je tussen zinnen over aardbeien in de
       moestuin, de tak van een linde die op het voorhuis dreigde 
       te vallen en een onverklaarbare aanwezigheid van mieren.
           (Je vroeg je af waar ze naartoe gingen, niet
           waar ze vandaan kwamen)
 
       je stapt in een vliegtuig - 'Het is een magistrale landing met
       de oceaan die zich op de buiken van
       wolken spiegelt, roze forellen omdat zonlicht zich ertussen heeft gelegd'
 
Het was de kleine regentijd, zag ik toen ik het nazocht
Je doet veel, maar ontsnapt niet van het denken
 
'Aan het eind van de Kupillaweg, het heeft hier geen nummer,
tsjirpen cicaden met het geluid van een kapotte TL-buis. Het besef dat
alles ‘alles’ kan zijn speelt een rol, losse vormen die een samenhang
vormen: ik kan het moeilijk uitleggen – er is een flinterdunne balans.'

       In Nederland stormde het - in de rij bij de Albert Heijn las ik je bericht:
 
'Ik zit nu in Saribo, hier komen twee zeeën bij elkaar,
dat maakt een vreemde branding.
Er is een extra richel in zee  
       Waar de golven omhoog spatten.'