Nr.
Titel
Tekst
1
704
Ondergronds
Top 1000
de handdoek glijdt op de grond.
oprapen alleen al
verbruikt de helft van wat ik
deze morgen onder nul staan heb.
ook de gladde tegels zoeken me te vloeren,
lekdruipend ontbreekt elke kracht.
zelfs het dopje van de tandpasta zoekt de
dichtsbijzijnde schuilplaats op.
bij zulke veralgemeende aanvallen
is verzet nutteloos, treedt door
stil alarm de noodprocedure in werking
wordt het hoog tijd om het huis
af te sluiten, de sleutel dubbel in dat
geliefde slot gedraaid en de
louvres in neerslachtige modus gelaten.
van het rantsoen vierseizoenenpizza's
eet ik voorlopig alleen de winter op.
veiligheidshalve rook ik een gloeiende
sigaret niet voor het raam,
worden als camouflage ondermeer oude
sloffen en kamerjas maximaal ontplooid.
daarnet heeft het hoofdkwartier geëncrypteerd
laten weten dat mijn diensttijd lang niet
afgelopen is_ ter plaatse moet blijven
zou de belegering volgens hooggeplaatste bronnen
deze keer nog een hele tijd kunnen duren.
2
706
De dag dat Ulrike Maier stierf
Top 1000
Die medaille komt wees maar zeker er vandaag weer aan,
gewoon beneden gaan halen olympiër, straks zoals altijd met dat
hel blinkend schijfje bovenaan dat drietrapje staan, kussend en zwaaiend
en lachend de armen omhoog in zo’n overval van zuivere vreugde.
Duw je skistokken af onder strijkend sissende latten,
laat vlagjes doorbuigen, met eerbied de grond aanslaan als je
hi five met ze doet en knieënverend de bocht ingaat,
als je heel erg focus houdt daar in Garmish Partenkirchen kampioen!
Sneeuwrazend de heuvel af, je voorhoofd zweet inspannend
onder een schoolse wollen kindermuts, met dan plotsklaps
een afzwaaiend been waarmee je stijf als een clown onhandig hallo
lijkt te zeggen, een flauwe tv-grap als alles opwaait in wit eerbetoon.
Stomgeslagen gaat je lichaam nog de goede richting uit, een lappenpop
die murw de gouden eindstreep tegemoet glijdt, maar starend zonder tonus
in koudtollende cirkels. En dan schreeuw ik luid: ben je er nog? Maar
alles jammerde in witte klaagzang kampioen, werd plakkerig als pap_ dood.
3
707
Vos
Top 100
deze zomer kroop je uit kinderverhalen, uit mijn oude fotoboek
op school, waar je naast een zeldzame uil stond, een wisent
en een everzwijn met jongen die op grote coloradokevers leken.
allemaal dieren wisten we, die ergens bestonden, maar niet hier.
verlaat je nog altijd je ranzig hol na het tijdperk van een kinderslaap?
strijk je nog neer in het veld, langs de beek, mijn volwassen hoofd?
is er nu meer dan dat mij ontgroeid vraag ik me af, meer dan de lepe
glimlach om je mond, het geniepig achterom kijken na een aanslag?
in de schemering stof je met pluim het graan en maïsblaren af
loop je door de rijen gehuchten in en uit, en onderwijl hou je alle
woonkamers onder gericht, kent mensengewoonten uit het hoofd.
ik weet hoe geduldig je jezelf in mijn tuin bekoort.
jij kent straks weer het gunstig ogenblik om angstkoppen af te scheuren
de grond met bloed bezegelt die de foto van het kind hier nog groter maakt.
4
710
Godendagen
Top 1000
Niemand verwacht van dagen
dat het goden zijn, 's morgens
welwillend mee een outfit helpen
uitzoeken,voor open kastdeuren
staan, hemd en broek kiezen en
kieskeurig over schouders
meekijken voor nog andere
communicerende vaten. Niemand
verdenkt de dagen ervan goden te
zijn, op elke kruin indrukken van
licht achterlatend, vierentwintig uur
open trachten houden voor wat
op handen is en voortdurend
aan analfabete lippen willen hangen.
Want als ik dat gelijke paar kousen
hier bekijk, mijn schoenen er feilloos
op afgestemd, hemd en vestje geheel
vriendschappelijk met elkaar,
dan geraakt binnen alles vreemd
opgeklaard, gaat de angst dat
elke hoofdpijn een hersentumor is
uit me wijken, neem ik s' morgens
alles in vertrouwen weer van de haak.
5
1321
In dulci dubio
Top 1000
afgelopen zomer heb ik een bij gered.
een cheerleader.
ze vloog met stuifmeelpompons
de woonkamer door,
botste tegen onbekende dingen,
ging stotterend de fruitschaal aan.
de oude man in de fotolijst
bleek ook niet de juiste weg naar
buiten te zijn. op het keukenraam
plaatste ik een glas over haar hijgend
lichaam, schoof een postkaart vanop
de koelkast ertussen. ze zag azuurblauwe
huisjes, een baai, een idyllische havenstad
met promenade, toegestuurd uit
Griekenland door twee reizende zussen.
buiten aan de achterdeur wou ze de
quarantaine niet meer verlaten, draaide
trillende achtfiguurtjes met pompons
de hoogte in. het wicht was gewoon niet
meer van de bruisende terrasjes weg te slaan.
6
1427
Familiereünie
Top 100
wat valt daar eigenlijk te ontdekken behalve
onvruchtbare grond en doelloosheid ? waar
de leegte gespleten hoeven beslaat, het
ouderlijk huis nauwelijks iets aan zichzelf
kan beloven, het weke vlies van onmacht
wazig door het familiealbum staart?
deze slavernij - vergeef mij het woord-
lijkt nog zo jong, zo onbezonnen te sporen,
en ik vraag me af hoeveel meer vroeger nog zou
binden, als jij niet bang zou zijn door negentien
paar ogen te worden bekeken. en ik weet wat
jij zou zeggen: alleen een filantroop slaat
een praatje met de wapens die hij ontmantelt.
7
1681
Beter
Top 1000
je was de eerste die overtuigend zei dat
ezels heel verstandige dieren waren
veel slimmer dan paarden.
het verschil kende tussen hooi en stro
enzo_
veel beter goed droog want beschimmeld
wil je zelf toch niet eten?
je regenvest al aantrok
nog voor we samengepakte wolken zagen_
of zelfs geen.
veel beter dan ons een nest buizerds
lokaliseerde_ puur op gehoor.
je zou jezelf nooit een natuurmens hebben
genoemd, gewoon goed uit doppen kijken
en oren spitsen
zei je steeds
_in alles nu
veel beter dan verblinde zinnen stom gebruiken.