Biografie van Cornelie Samsom

Blijven
 
Er groeien schubben op dit been,
schuldig geheugen van wat onder water moest blijven
een glibberig dier dat ’s nachts van het bed glijdt
om nog één keer naar jou te kijken.
 
Vergeten. Kon het maar chirurgisch
met een scalpel weefsel laten wijken
handen die zakelijk spartelend vlees verwijderen
in naam van stabiliteit, wildgroei die wraak neemt
met één achterblijvende cel de kans op overleven
is gunstig als ik zwijg en mijn best doe
daar is over nagedacht
 
De liefde kijkt toe terwijl ik met een schort voor
mijn onderarmen schrob dus
dit is het, zeg ik.
 
Desinfecteren bij de wastafel, hopen
dat het wegblijft in een hemd verweven
met de man die je hier naar toe bracht
de stof ruikend naar kind, zijn armen om je middel
als hij weg is, hij houdt van je
om je vissenhuid.
 
Dit is mijn huis.

Kaal
 
Verderop verzuipen we onze zintuigen
bewegen onze lichamen soepel radiografisch
bestuurbaar tussen de zware jongens, dansen
in een tollende ruimte waar sneeuw onder zwart
licht op je schouders gloeit, ik de angst in je veren voel
hoop als dauwdruppels op de wanden ligt het ritme
bokt achter onze slapen. Braken doe ik in een hoek
de plee zoiets van onbegaanbaar, mijn jas raakte zoek
je gezicht vloog tegen het raam te pletter iemand zag
een vlerk uit je t shirt steken.
.
Hier komen we tevoorschijn, twee schuwe dieren
in een slapende straat. Rousseau die schreef over vrijheid
hangt in de etalage maar wij weten het niet,
onderkoelde anesthesisten die zich overal uit lullen
onze geheimen ontkoppeld in de hyperstilte, niets
en dit, nu. Ik denk aan de open plek in je haar
een oog van huid waarop niets wilde groeien
de pet die je droeg als de zon fel was.
 
Wil je mijn jas vraag jij, voor de weg naar huis
het is niet ver zeg ik en hoor de stadsvogels al
vervloekte wezens ze overleefden alles, vliegen
met gerafelde vleugels puisten of één poot
wat als we blijven zwijgen
op een dag onvindbaar zijn.
 
Kou masseert mijn armen, mijn fiets wankelt
aan de hand die in gedachten je wang,
het spoor van bloed op je lippen streelt.
 
Later, zeg ik.