Biografie van anton huisman

Anton Huisman
2020
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    7955

    Hachelijke poging

    Top 1000
    Misschien dat je moet stoppen met het vragen naar de wereld en hoe die in elkaar zit, naar
    de treinen hoe ze werken en waar ze naar op weg zijn en hoe laat 
    en naar de mensen en wat nieren zijn

    Misschien dat je moet stoppen met te denken dat je zodra je weet wat alles is je dan iets
    weet van het waarom en wat de zin in samenhang van alle dingen is

    Alsof de wereld niet de chaos is van waaruit zij eens ontstond en waar 
    zij zich in allerijl naar toe lijkt te bewegen want 

    die trein is staal en elektronica gedolven uit de aarde. Op een dag dan valt die trein in
    honderdduizend onderdelen uit elkaar, maar tot die tijd

    rijdt hij van hot naar her en doet dat enkel en alleen omwille van de mensen die van niets
    naar nergens reizen want

    ze zijn veroordeeld tot verlangen naar iets dat beter is of willen zich uit alle macht van hun
    verplichtingen bevrijden. Nooit is iemand slechts op weg en ook jij

    zal reizen, reizen zul je want ook jij bederft, maar tot die tijd is het een kwestie van verlangen
    naar een ander om bij thuis te kunnen komen, zodat je weg kunt komen bij jezelf.

    je bent losgeweekt. Mijn sprong voorwaarts, ben je, voorwaarts in de tijd.  Mijn hachelijke
    poging om de tijd en eeuwigheid te wreken, maar al heb ik dan misschien mijzelf bevrijd

    jij zit tot aan jouw eigen hachelijke poging vast, je zit gevangen. Er is geen hoop, geen
    vrede, geen betekenis. En ik zeg je dat dat troost is, misschien tenslotte troost is.
    Al weet ik niets met zekerheid.
  • 2
    7934

    Nevel

    Top 1000
    Alsof in stilstaand water je te vinden bent
    je eigen naaktheid niet bestaat en slechts 
    bij vlagen je te binnen schiet.  Van plastic ben je 
    en alles kost een vast bedrag per maand. 
    Ontwaken is al uitbesteed en opstaan 
    gaat tot op vandaag nog altijd niet vanzelf.
    Je dacht te kunnen wonen aan de rand 
    en had een vijand nodig om van tijd tot tijd 
    te kunnen strijden. Waarom, vraag je, past alles 
    zo volmaakt in vormen die het zelf niet heeft bedacht. 
    terwijl jij in buitenmaatse kleren wringen moet.
    Je vindt een bril dus iemand had vanaf dit punt
    genoeg aan de contouren en besloot voortaan te tasten.
    De scherpte van het zicht was voor jou ogen veel te zwaar 
    dus zie je slechts de buitenkant laat staan
    dat zich van binnen iets ontvouwen gaat
    Hoe loodzwaar ook de nevel zich liet hangen
    of hij trok vanzelf weer op. 
    In orde ben je zegt de dokter en je ziet iets in haar huilen. 
    En buiten wil je vallen zogenaamd
    zodat je opgevangen wordt en iemand 
    komt die zich ontfermen gaat. 
2016
  • Nr.
    Titel
    Tekst
  • 1
    6157

    Correspondentie

    Top 100
     
    Nu tuimelen we de zomer in. 
    Mijn brieven drijven als ijsschotsen
    achter jouw deur.
    Woorden worden niet langer binnen gezet
    vullen zich met regen,
    wachten zwijgend als een badplaats in november
    op het nieuwe seizoen.
    Ik heb je nog even achterna bemind
    zoals een kind meerent met de trein.
    Alles wat ik sindsdien schreef
    moest ver onder de kostprijs weg.
    Met doorgedraaide taal kwam ik thuis.
    En toen heb ik de natte woorden zolang maar te drogen gehangen
  • 2
    6156

    Val

    Top 1000
     
    Waar een verfpot viel op straat en fietsers
    stralen trekken uit het geel
    daar viel de zon te pletter op het asfalt, zegt het kind.

    Later vielen er momenten uit de tijd
    en mensen uit het leven, woorden uit een zinsverband,
    aangeschoten ganzen uit hun vlucht.
    Lege plekken uit de ruimte
    huizen, kamers, boekenkasten.

    en dan een zee momenten, flarden ruimte, vlagen wind
    Waar de tijd is als je dood bent, vraagt het kind.